แดดถูกบังด้วยใบเบียดร่มละเลียดเงาหม่นมิด
แสงจ้าหรี่ทีละนิด
ใต้ร่มพิชิตร้อนผ่อนคลาย
ปูเสื่อทาบทับใบหล่น
นอนหนุนบนนุ่มสบาย
นึกถึงอดีตเรียงราย
สร้างสายธารวารวันร้อยเรียง
ไม้ใหญ่ไทยโพมโมนกิ่ง
ให้ร่มพิงพักคนรักอักษรเงียง
ทั้งฝันตรงๆฝันเอี่ยงๆ
แฉลบเฉียงฉกาจก็จัดเต็ม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น